به نقل از «ایمنا»

توسعه استان همدان بر مبنای گردشگری است

تاریخ انتشار: ۱۲ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۱۵۰۸۹

رئیس کمیسیون سرمایه‌گذاری، مالی و گردشگری گفت: تمام اعضای شورای اسلامی شهر اهمیت ثبت جهانی را درک کرده‌اند، شورای ششم در حوزه گردشگری بسیار خوب عمل کرده است و امروز با هر نگاهی برای توسعه استان به گردشگری می‌رسیم.

به گزارش خبرنگار ایمنا، حمید بادامی‌نجات امروز _چهارشنبه دوازدهم مهرماه_ در هفتمین نشست شهراندیشی مرکز پژوهش‌های شورا با موضوع «ثبت جهانی هگمتانه و مرکز تاریخی همدان» با بیان اینکه تمام اعضای شورای اسلامی شهر اهمیت ثبت جهانی را درک کرده‌اند، اظهار کرد: شورای ششم در حوزه گردشگری بسیار خوب عمل کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی با اشاره به اینکه امروز با هر نگاهی برای توسعه استان به گردشگری می‌رسیم، افزود: اولویت ما توجه به این مقوله مهم است و امسال را با توجه به ثبت جهانی هگمتانه با گردشگری آغاز کردیم و واقعیت امروز استان و شهر همدان در حوزه گردشگری است.

رئیس کمیسیون سرمایه‌گذاری، مالی و گردشگری اضافه کرد: در راستای آماده‌سازی شهر برای اتفاق مهم ثبت جهانی تمام افراد کنار هم قرار گرفتند و این نشان می‌دهد کار بزرگ می‌تواند تمام افراد را کنار هم قرار دهد.

بادامی‌نجات با بیان اینکه با وجود اقدامات بسیار، ضعف‌هایی نیز باقی مانده که مربوط به بازار همدان است، ادامه داد: نتوانسته‌ایم در حوزه اقناع کسبه به خوبی عمل کنیم، به‌طور حتم برای آن برنامه داریم و برای رفع مشکلات تلاش می‌کنیم.

وی هدف اصلی از برگزاری این جلسه را بیان مشکلات و برنامه‌ریزی برای آینده و رفع مسائل موجود با همفکری جمع حاضر دانست و تصریح کرد: بیش از چند جلسه به منظور رفع مشکلاتی همچون بحث سرویس بهداشتی در شهرداری برگزار و اقدامات خوبی انجام شد.

رئیس کمیسیون سرمایه‌گذاری، مالی و گردشگری ادامه داد: برای پیگیری و ساماندهی بیشتر اقدامات در این خصوص مانند: ستاد و کمیته گردشگری در شهرداری و شورای اسلامی شهر راه‌اندازی شد.

بادامی‌نجات با اشاره به اینکه کمیته گردشگری فعال‌ترین کمیته مرکز مطالعات شورای شهر بوده است، تاکید کرد: جلسه‌های متعددی برای ثبت جهانی هگمتانه توسط کمیته مذکور برگزار شده است.

وی با بیان اینکه در حوزه گردشگری شش خیابان منتهی به میدان امام (ره) ظرفیت بزرگی است، گفت: با حفظ این بخش باید نسبت به شناساندن این ظرفیت کم‌نظیر به دنیا ورود داشته باشیم، با ثبت جهانی به داشته‌های تاریخی و فرهنگی شهر همدان توجه خاصی شده است.

عضو شورای شهر همدان با بیان اینکه ثبت جهانی دو کاروانسرای فرسفج و تاج‌آباد اقدام مهم و ارزشمندی در استان است، افزود: امیدوارم تا سال آینده جشن ثبت جهانی هگمتانه و مرکز تاریخی همدان را برگزار کنیم و ابراز رضایتمندی ارزیاب یونسکو نیز ما را به تحقق این امر خوش‌بین کرده است.

بادامی‌نجات با اشاره به ورود خوب شهردار و مناطق چهارگانه شهرداری در بحث ثبت جهانی هگمتانه، اظهار کرد: از پاکبانان تا مدیران شهرداری، میراث فرهنگی، استانداری، مدیر پایگاه هگمتانه و دیگر دست‌اندرکاران برای این اتفاق مهم پای کار بودن و این تلاش‌ها قابل تقدیر است.

وی با بیان اینکه تمام اقدامات و اتفاقات برای برداشتن یک قدم و آن هم ثبت جهانی هگمتانه بود، خاطرنشان کرد: این گام نخست بود و به‌طور قطع گام‌های بعدی به منظور رونق گردشگری در همدان را محکم‌تر برمی‌داریم.

کد خبر 692860

منبع: ایمنا

کلیدواژه: شورای ششم مصوبات شورای ششم شورای شهر همدان همدان گردشگری جاذبه های گردشگری شوراي شهر شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق ثبت جهانی هگمتانه حوزه گردشگری بادامی نجات

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۱۵۰۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دولت جمع‌گرا؛ مبنای اقتصاد دستوری

عصر ایران - دولت جمع‌گرا (collectivist state) به دولتی گفته می‌شود که سراسر زندگی اقتصادی را تحت کنترل خود درمی‌آورد. نمونۀ اعلای چنین دولتی، در کشورهای کمونیستی شکل گرفت. یعنی در اتحاد جماهیر شوروی و اروپای شرقی.

مداخلۀ دولت جمع‌گرا در حیات اقتصادی جامعه، بسیار فراتر از مداخلات دولت‌های توسعه‌گرا و سوسیال دموکراتیک می‌رود. این دو دولت اخیر، با هدف راهنمایی یا پشتیبانی کلی از اقتصاد خصوصی در زندگی اقتصادی مداخله می‌کنند. اما دولت جمع‌گرا در واقع اقتصاد را ملک طلق خودش می‌داند.

در شوروی و اروپای شرقی، دولت‌های جمع‌گرا می‌کوشیدند سرمایه‌گذاری خصوصی را کلاً از بین ببرند و به جای آن، اقتصادهایی با برنامه‌ریزی مرکزی، همراه با مدیریت شبکۀ وزارتخانه‌های اقتصادی و کمیته‌های برنامه‌ریزی برپا کنند.

بنابراین آنچه "اقتصاد دستوری" خوانده می‌شود، از راه سیستم برنامه‌ریزی "مستقیم" سازمان یافته بود که در نهایت بالاترین ارگان‌های حزب کمونیست آن‌ را کنترل می‌کردند.

توجیه "جمعی کردن" دولت (یا لغو مالکیت خصوصی به سود نظام مالکیت اشتراکی یا عمومی)، از گرایش بنیادی سوسیالیسم به ارجحیت دادن مالکیت عمومی بر مالکیت خصوصی ناشی می‌شود؛ اما استفاده از دولت برای رسیدن به این هدف، بیش از آنکه ناشی از نوشته‌های مارکس و انگلس باشد، محصول تلقی مثبت از "قدرت دولت" است.

مارکس و انگلس "ملی کردن" را رد نکرده بودند. بویژه انگلس معتقد بود که در دورۀ "دیکتاتوری پرولتاریا" کنترل دولت تا کارخانه‌ها، بانک‌ها، ترابری و مانند آن‌ها گسترش می‌یابد. با این حال این دو اندیشمند کمونیست تصور می‌کردند که دولت پرولتری کاملا موقت خواهد بود و همین که اختلاف طبقاتی از بین برود، این دولت نیز رو به فرسایش خواهد گذاشت.

اما دولت جمع‌گرای شوروی همیشگی و دارای قدرتی فزاینده و بوروکراتیک شد. در زمان حکمرانی استالین، سوسیالیسم به طور کامل با دولت‌گرایی مترادف شد و پیشرفت سوسیالیسم در گسترش مسئولیت‌ها و اختیارات سازمان و تشکیلات دولتی بازتاب یافت.

دولت‌گرایی یا statism که در ایران به "اتاتیسم" مشهور شده، یعنی اعتقاد به اینکه دخالت دولت مناسب‌ترین وسیلۀ رفع دشواری‌های سیاسی یا پدیدآوردن توسعۀ اقتصادی و اجتماعی است. ایمانی ژرف و شاید تردیدناپذیر به دولت، به منزلۀ سازوکاری که با آن اقدام جمعی را می‌توان سازماندهی کرد و به هدف‌های مشترک دست یافت. زیربنای این دیدگاه را تشکیل می‌دهد.

دولت آرمانی اخلاقی، وسیله‌ای در خدمت ارادۀ عمومی تلقی می‌شود. دولت‌گرایی یا استاتیسم کاملا در نقطۀ مقابل آنارشیسم است. در آنارشیسم فرض بر این است که انسان‌ها در غیاب منبع اقتداری به نام دولت نیز می‌توانند همکاری جمعی مطلوبی داشته باشند و به زندگی خودشان سامان دهند. اما دولت‌گرایی مخالف چنین ایده‌ای است.

دولت‌گرایی در سیاست‌های حکومت که زندگی اقتصادی را تنظیم و کنترل می‌کند به روشنی دیده می‌شود. این سیاست‌ها از ملی کردنِ گزینشی و مدیریت اقتصادی (که گاه هدایت خوانده می‌شود) گرفته تا کورپوراتیسم (در هر دو شکل لیبرالی و فاشیستی) و جمع‌گرایی به شیوۀ شوروی را در بر می‌گیرد.

جمع‌گرایی در واقع حد اعلای دولت‌گرایی است. در مارکسیسم، چنانکه گفتیم، دولت‌گرایی ناشی از نگاه مثبت به دولت بود؛ نگاهی که مارکس و انگلس نداشتند. مارکس اصولا دولت را همانند دین و سرمایه، پدیده‌ای منفی می‌دانست که نهایتا باید از بین برود. غایت اندیشۀ مارکس، سرشتی آنارشیستی داشت چراکه بی‌دولتی را تجویز می‌کرد.

اما مارکسیست‌هایی که توانستند حکومت تشکیل دهند، نه تنها دولت را از بین نبردند، بلکه دولت‌هایی فراگیر یا توتالیتر تشکیل دادند که بر همۀ حوزه‌های اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی و سیاسی جامعه سلطۀ کم‌نظیری داشت؛ سلطه‌ای که در تاریخ بشر فقط در نازیسم و تا حدی هم کاتولیسیسم عصر قرون وسطی مشاهده شده. بنابراین collectivism یا جمع‌گرایی در قبال نهاد دولت را می‌توان راهی به سوی توتالیتاریسم نیز دانست.

در زندگی شخصی و اجتماعی (و نه در مقام تعیین ماهیت دولت)، جمع‌گرایی البته در برابر فردگرایی قرار می‌گیرد و لزوما پدیده‌ای منفی نیست. یعنی در بسیاری از موارد، جمع‌گرایی بر فردگرایی ارجحیت پیدا می‌کند و اصولا زمینه‌ساز همکاری بین افراد است. بنابراین جمع‌گرایی اگر رقم‌زنندۀ ماهیت و کیفیت دولت نباشد، پدیده‌ای مذموم نیست.

دولت‌های جمع‌گرا اگرچه مارکسیست بودند ولی برخلاف نظر مارکس، محصول خوش‌بینی به نهاد دولت بودند. ضمنا این دولت‌ها برخلاف غایت اندیشۀ مارکس، خودشان را نهادی موقت و نهایتا زائد در زندگی بشر نمی‌دانستند؛ چراکه اصولا با این فرض تاسیس و فربه شده بودند که بهترین نوع همکاری جمعی انسان‌ها تحت کنترل و هدایت دولت امکان‌پذیر است.

با چنین نگاهی به نهاد دولت، دلیلی برای اعتقاد به اضمحلال و انحلال نهاد دولت به عنوان نشانۀ سعادت و آزادی انسان وجود ندارد و دولت نه تنها شر ضروری نیست، بلکه خیر ضروری است.

 

 

کانال عصر ایران در تلگرام